بررسی رابطه سبک زندگی با قابلیت کارآفرینی در دانشجویان تربیت بدنی

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه سبک زندگی با قابلیت کارآفرینی (انگیزه پیشرفت، خلاقیت، ریسک پذیری، استقلال طلبی، مرکز کنترل) دانشجویان تربیت بدنی در سال تحصیلی 87-88 بود. سوالات تحقیق با در نظر گرفتن مولفه های کارآفرینی (انگیزه پیشرفت، خلاقیت، ریسک پذیری، استقلال طلبی، مرکز کنترل) مورد بررسی قرار گرفت. روش تحقیق مورد استفاده توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری شامل 1400 نفر از دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی دانشگاه های دولتی بودند که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای متناسب باحجم 170 نفر به عنوان نمونه انتخاب گردید. ابزار جمع آوری داده ها شامل دو پرسشنامه محقق ساخته با عنوان "بررسی رابطه سبک زندگی و قابلیت های کارآفرینی" بود پرسشنامه سبک زندگی با 22 و پرسشنامه کارآفرینی با 32 گویه تنظیم شد. روایی پرسشنامه توسط متخصصان تربیت بدنی و علوم تربیتی، روانشناسی و متخصصین کارآفرینی بررسی و ضریب پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 92/0 و 95/0بدست آمد. ضریب همبستگی نشان داد که بین سبک زندگی با انگیزه پیشرفت (r=0.20, p≥0.01) و خلاقیت (r=0.25، p≥0.001)، استقلال طلبی (r=0.33, p≥0.001) در دانشجویان کارشناسی ارشد تربیت بدنی رابطه معنادار وجود دارد اما بین مرکز کنترل (r=0.13، p≥0.08) و ریسک پذیری(r=0.14، p≥0.08) با سبک زندگی رابطه معناداری وجود ندارد. به عبارت دیگر، هر چه سبک زندگی بالاتر باشد، انگیزه پیشرفت، خلاقیت و استقلال طلبی نیز بالاتر است اما رابطه ای میان سبک زندگی با متغیر های مرکز کنترل و ریسک پذیری وجود ندارد. از بررسی رابطه بین سبک زندگی و ابعاد کارآفرینی به این نتیجه رسیدیم که سبک زندگی بیشترین رابطه را به ترتیب با بعد استقلال طلبی، خلاقیت، انگیزه پیشرفت، ریسک پذیری و مرکز کنترل دارد. همچنین بین نظرات دانشجویان تربیت بدنی در خصوص سبک زندگی بر حسب سن، وضعیت اقتصادی، محل سکونت، تعداد افراد خانواده، تحصیلات پدر و مادر و وضعیت اشتغال تفاوت معنادار مشاهده نگردید ولی برحسب جنسیت تفاوت معنادار بود. در خصوص کارآفرینی بر حسب سن ،جنسیت، وضعیت اقتصادی، محل سکونت، تعداد افراد خانواده، تحصیلات مادر، تحصیلات پدر و وضعیت اشتغال تفاوت معناداری مشاهده نگردید.